Rozdział 2

    Istnieje takie miejsce, gdzie magia nie ma racji bytu, a mimo to zdarzają się tam rzeczy niezwykłe. Nigdy nie możesz być pewnym co przyniesie ci los czy podaruje coś wspaniałego czy rzuci olbrzymią kłodę pod nogi. Nawet w chwilach największego zwątpienia musisz iść do przodu, zatrzymując się chociaż na chwilę świadomie robisz krok w tył. Wszystko jest skomplikowane, nie ma instrukcji obsługi, kodu na wyższy poziom, możliwości cofnięcia czasu... Nic na to nie poradzisz, to właśnie jest życie.


                                                              ***

    Rudowłosa dziewczyna siedziała w szkolnej ławce na końcu rzędu, jej wzrok wbity był w coś co znajdowało się za oknem, myśli zaś były znacznie dalej. Nie zamierzała nawet skupić się nad tym co tłumaczy nauczycielka, było to dla niej nieistotne. W końcu nie przyda jej się w życiu funkcja kwadratowa czy inne mało ważne rzeczy nad którymi rozczulają się na zajęciach.
    Kiedy dziewczyna wybudziła się ze swojego transu okazało się, że do dzwonka zostały nie całe trzy minuty. Spojrzała ukradkiem w zeszyt koleżanki siedzącej obok, aby sprawdzić ile ją ominęło. Okazało się
jednak, że lekcja polegała tylko i wyłącznie na rozmawianiu.
    Zabrzmiał upragniony przez wielu dźwięk obwieszczający koniec przedostatniej lekcji. Uczniowie szybko pozbierali swoje rzeczy i opuścili salę, licząc na to, że nie dostaną dodatkowej pracy domowej. Daleko jednak nie musieli iść, ponieważ ostatnie zajęcia odbywały się w sali obok, mimo to rozpierzchli się po całej szkole.



                                                              ***

- Co ci jest? - zapytała jasnowłosa, będąca przyjaciółką Rudej.
Dziewczyna uniosła wzrok, jej szare matowe oczy zdawały się nie reagować na to co dzieje się dookoła. Nie przeszkadzał jej także gwar jaki robili na korytarzu uczniowie, którzy musieli odreagować siedzenie w ławkach przez całą lekcję.
- Zamyśliłam się - mówiąc to zamrugała. Sprawiło to, że jej spojrzenie znów nabrało żywszego wyrazu.
- Możesz mi wierzyć lub nie, ale nie tylko mnie zaniepokoiło twoje zachowanie - kontynuowała.
Arissa rozejrzała się powoli po korytarzu próbując odkryć o kogo chodzi, jej wzrok zatrzymał się na wysokim brunecie ubranym w czarna koszulę sportowego kroju z podwiniętymi rękawami. Ervan, bo tak nazywał się chłopak, nie zwracał uwagi na wygłupy swojej klasy. Stał oparty o ścianę między dwoma oknami, głowę miał odchyloną lekko do tyłu, a oczy przymknięte.
- Tak, to właśnie o niego mi chodzi - powiedziała Lara
- Czemu tak uważasz?
Dziewczyna uśmiechnęła się znacząco, w końcu prawdziwy obserwator widzi i wie więcej. Umiała dostrzec wiele szczegółów, które układały się w logiczną całość, przed nią nie tak łatwo było cokolwiek ukryć.
- Będę miała to na uwadze - dodała Ruda

    Przerwa dobiegła końca, uczniowie zebrali się pod salą i oczekiwali przybycia nauczyciela. Nikt jednak nie przychodził mimo upływu czasu, większość osób już zaczęła narzekać z tego powodu. Dopiero po dłuższej chwili pojawiła się dyrektorka i bez słowa wpuściła uczniów do klasy.
- Co się stało? - zapytała jedna z dziewczyn
- A skąd mamy to wiedzieć? - odburknął jej wysoki blondyn siadający pod ścianą.
- Patrzcie - ktoś zawołał.
Wszyscy podeszli do okna aby zobaczyć co się dzieje na zewnątrz, ku ich zdziwieniu na szkolnym podjeździe zaparkowała karetka. Ratownicy nie spieszyli się zbytnio, co wywołało u wielu osób oburzenie. Po chwili na noszach wynieśli coś w długim, czarnym worku.
- Zabili kogoś! Będą nas mordować! Nie chce umierać! - zaczęła krzyczeć Klodi
- Oh zamknij się - odburknął jej blondyn
Prawda jednak była taka, że wszyscy wpadli w panikę ale nikt nie chciał tego okazywać. Zastanawiające było to, kiedy mogło dojść do tajemniczego zdarzenie i dlaczego nikt tego nie słyszał.
    Drzwi do klasy powoli się uchyliły, okazało się, że to jednak nauczyciel nie mógł sobie poradzić z otwarciem klasy i trzymaniem dziennika, ponieważ miał zabandażowaną rękę.
- Co się panu stało? - zapytała Klodi
- Jakiś błąkający się pies mnie pogryzł - odpowiedział unikając jakiegokolwiek kontaktu wzrokowego.
- A wie pan co się stało i kogo zabili? - kontynuowała
Profesor natychmiast się wyprostował, w jego oczach przez chwilę widoczne było przerażenie. Szybko jednak się opanował i udzielił odpowiedzi na zadane mu pytanie.
- To było przygotowanie do występu naszej grupy teatralnej, nie wiedzieliście?
Uczniowie zaczęli rozglądać się po sobie, słychać było szepty mówiące "no tak kumpel z B mi mówił". Jednak coś w tym było nie jasne...Nie trzymało się to całości.
- Ona była z pierwszej klasy, taka ruda, możesz jej nie kojarzyć - powiedziała
szeptem Lara.
- Co? - zdziwiła się Arissa
Jasnowłosa spojrzała na swoją rozmówczynię z pełną powagą, nie drgnęła jej nawet brew ani kącik ust, świadczący o tym, że sobie żartuje.
- To było morderstwo...

                                                              ***

    Arissa pożegnała się z przyjaciółka i poszła w stronę parku, nie miała zamiaru tak szybko wracać do pustego domu. Usiadła na ławce, odchyliła głowę do tyłu i delektowała się drobnymi promieniami słońca padającymi na twarz.
- Nie śpij - zabrzmiał męski głos tuż koło jej ucha
Dziewczyna natychmiast otworzyła oczy i obróciła się, jednak nikogo ani niczego nie dostrzegła. Rozejrzała się uważnie po okolicy, jednak nic nie wzbudziło jej podejrzeń.
- Lepiej uważaj - usłyszała ponownie
- Jest tu ktoś? - zapytała
Jedyną odpowiedzią był wiatr przemykający w koronach drzew... Ruda zabrała swoje rzeczy i skierowała się w stronę domu, może to tylko zwykłe przemęczenie ale nie chciała tego lekceważyć. Droga pomiędzy
drzewami zdawała się być dłuższa niż zwykle, mrok zapadł również zbyt szybko.

    Ciemność, nagły powiew chłodu, przeszywający zimny wiatr.. szelest wśród pobliskich krzaków, krzyk... Kobiecy krzyk, panika, strach... Błysk, grzmot, huk walącego się na ścieżkę drzewa... Wycie wilków,
szczekanie i nagły pisk bólu... kolejny krzyk...


***************************
No i jest :)
Tak wiem, nic się nie odzywałam ale dopiero dziś laptop zaczął mi jako tako działać i mogę cokolwiek opublikować. Rozdział 3 pojawi się zapewne dopiero koło 30 lipca lub 1 sierpnia, zależy od funkcji życiowych mojego złomka xD